EERST EVEN EEN PAAR PERSOONLIJKE VRAGEN
Vertel eens: wie ben je en hoe oud ben je?
Ik ben Rob van de Steege, gelukkig getrouwd met een concurrent van mij, die tevens MVA-lid is en ik ben vader van drie zonen, waarvan één actief in het vak en een stiefdochter, eveneens actief in het vak en opa van een kleindochter en een kleinzoon. Ik heb afgelopen december de leeftijd bereikt van 60 jaar, wat mijns inziens ook past bij een opa.
Hoe lang oefen je ons vak al uit?
Vanaf 1982 ben ik dienst gekomen bij het bedrijf van mijn ouders en daarvoor moest ik in de vakanties altijd meewerken in het familiebedrijf (koffie rondbrengen en fotopost stempelen; zo zullen de ouderen onder ons dat nog herkennen) . Daar heb ik met uitzondering van een tweetal stages, waarvan één bij de kundige collega Gerard Vredevoort van Delta State Makelaardij, altijd gewerkt. Het is met de paplepel ingegoten, maar ik ben er desondanks nog steeds van overtuigd dat wij het mooiste vak hebben dat er bestaat.
Waar heb je jouw opleiding gevolgd?
Bij de MVA op de Frans van Mierisstraat. In 1985 werd ik beëdigd en kreeg toen het predicaat van jongste makelaar van Nederland met een fraai artikel in de Woonkrant van de Telegraaf.
Woon je in Amsterdam?
Ja. Ik ben geboren in Bergen (NH) en heb grootse deel van mijn leven in Monnickendam gewoond, maar het vrouwelijk schoon trok mij naar onze hoofdstad. Na enkele plekken in Amsterdam Zuid, zijn wij beland op de Gustav Mahlerlaan, waar we met veel plezier wonen.
Wat zijn jouw favoriete onderwerpen binnen jouw vakgebied?
In de opleidingen trekt het juridische gedeelte mij wel aan, maar in de praktijk vind ik zowel het resultaat boeken voor mijn klanten, de omgang met collegae, die je steeds weer tegenkomt in de markt, de commercie en met name het organiseren het leukste. Doordat ons bedrijf is gegroeid kwam er van binnenuit steeds meer behoefte aan een manager en die rol ben ik naast het makelen gaan vervullen in onze organisatie. Dat is bij elkaar meer dan een dagtaak gebleken, maar wanneer je dat met de nodige passie uitvoert en voldoening daarvan krijgt, dan maakt het aantal uren dat je werkt, voor een vakidioot als ik, niet uit.
Is dat dan ook jouw specialisme?
Ja, het specialisme betreft de functie als manager, waarbij ik graag gebruik maak van de door mij opgedane en geleerde mensenkennis. Ik vind psychologie interessant, welk in ons vak, mits goed gebruikt, een enorme toegevoegde waarde kan hebben.
Wij hebben in onze organisatie een afdeling bedrijfsmakelaardij en een afdeling nieuwbouw, waar zeer capabele collegae, waaronder mijn broer, zitten. Ik ben mede daardoor meer met bestaande bouw en algemeen in onze organisatie bezig.
EN EEN PAAR VRAGEN OVER JE NIEUWE FUNCTIE BIJ DE MVA
Voordat je benaderd werd met de vraag of je wilde toetreden tot het bestuur, had je toen zelf ook al eens over deze functie nagedacht?
Jazeker. Mijn vrouw is voorzitter geweest van de MVA en mijn vader van afdeling Noord-Holland Noord. Ik heb mezelf voorgenomen, wanneer ik er ruimte voor krijg, om dan ook een steentje bij te dragen aan de vereniging. Omdat mijn compagnons, waarop ik prima kan bouwen, steeds meer taken van mij overnemen de laatste jaren, is deze ruimte ontstaan en heb ik me eind vorig jaar beschikbaar gesteld.
Hoe trok het MVA bestuur jouw aandacht?
Er stond een vacature uit voor een bestuursfunctie waarop ik heb gereageerd. Aan de wens van het bestuur om een jonger iemand aan te stellen, kon ik helaas niet voldoen, maar gelukkig ben ik, ondanks mijn niet-jonge leeftijd, niet door hen afgewezen. Wel vind ook ik het heel goed, wanneer jongeren zich aanmelden in vrijgekomen bestuursfuncties of bij de commissies. Het is voor je eigen ontwikkeling een verrijking en ook leer je meer en beter je collegae kennen, alsmede wat er speelt in ons vak.
Wat is jouw beeld in algemene zin van jouw MVA-collega’s?
In tegenstelling tot wat ik in het land meemaak, waar wij, Amsterdammers en overige collegae van de MVA als arrogant en irritant worden afgeschilderd, merk ik een groot saamhorigheidsgevoel en veel collegialiteit tussen verreweg de meeste leden. Deskundigheid zit over het algemeen op een hoog niveau. Wel zou ik graag zien dat er meer leden naar de afdelingsvergadering komen. Wij, makelaars, zijn goed in klagen en mopperen, maar daarmee alleen krijg je niet gedaan wat je zou willen. Ik heb begrip voor de leden, die melden ”ik heb toch niets in te brengen”, maar weet dat vanuit het bestuur hard wordt geknokt om meer zeggenschap vanuit de leden te verkrijgen. Van belang is dan wel dat die leden zich verenigen en zich ook laten zien.
Amsterdammers zijn lastig, hebben altijd wat te klagen en zijn super eigenwijs. Spreekt jou dat aan en ben je zelf ook zo?
Nee, dat spreekt mij niet aan. Ik beschouw ieder mens als een individu en ieder individu is uniek. Zoals hierboven bevestigd, is het beeld van collegae van buitenaf wel dat wij arrogant zijn, maar ik herken mezelf daar totaal niet in en verwerp die stelling dan ook direct als een collega de Amsterdammers zo over één kam scheert. Als ze met mij hebben gesproken, dan trekken ze vaak wel ”de keutel in” over een dergelijke opmerking. Dat Amsterdammers lastig en eigenwijs zijn geldt mijns inziens niet specifiek voor Amsterdammers. Wat wel kan zijn, is dat Amsterdammers overtuigd zijn van hun kwaliteit en daarmee soms koketteren, hetgeen mijns inziens niet hetzelfde is als lastig en eigenwijs. Een stukje vakidiotie zou je ons kunnen toebedelen, zeker wanneer je het vergelijkt met wat er soms aan makelaars rondloopt buiten ons werkgebied.
Wat motiveert jou?
Dat wij dagelijks bezig mogen zijn met honderdduizenden euro’s en levensbeslissingen van onze klanten, die hun hele hebben en houden bij ons in de handen leggen. Daarmee moet verantwoord worden omgegaan. Ook de goede en leergierige medewerkers, die met bezieling hun vak uitoefenen, waarmee ik me gelukkig prijs, motiveert me enorm. Als gemeld hebben we het mooiste vak wat er is en dat zal vanwege de enorme belangen waarmee wij omgaan nooit in zijn geheel verloren gaan door bijvoorbeeld automatisering.